ისლამში სხეულისა და საცხოვრისის სისუფთავის საკითხი დიდ მნიშვნელობას იძენს. ადამიანი ბინძურ ჭამა-სმას უნდა გაურბოდეს (ფერჰიზ) ნამაზის დროს, რაც უფლის თაყვანისცემის ყველაზე მნიშვნელოვანი გამოხატულებაა, მლოცველის სხეული და ტანისამოსი სუფთა უნდა იყოს. ამიტომ ჯერ არს ნამაზზე დადგომამდე სუფთა ჩასაცმელებით შეიმოსოს. სისუფთავის შენარჩუნებისათვის აუცილებელია ვცნობდეთ და ვარჩევდეთ სიბინძურეს და ვიცოდეთ განწმენდა-გასუფთავების ხერხები.

ყურანი რწმენისა და მორწმუნის თვისებების აღწერისას, რწმენის შექმნისთვის აუცილებელ პირობად, სიკვდილის რწმენას მიიჩნევს, მერე კი ზოგადად რწმენას და კეთილ საქმეთა მქმნელობას ადგენს.

“სახლეული” მიმდევარ შიიტთა რწმენათაგან, რწმენის საფუძველის ერთ-ერთი აუცილებელი პირობა მოძღვარობაა. როგორც წინასწარმეტყველობის საკითხიდან გაირკვა, იმამის მიმართება რელიგიისა და ხალხისადმი იგივე წინასწარმეტყველობის ტოლფასია. როგორც წინასწარმეტყველის ღვთისგანობა აუცილებელი პირობაა, ასევე იმამობა და მოციქულის მოადგილეობაც ღვთისგანაა ხელდასმული. რამეთუ ღვთის ბრძანებათა განსამარტავად და მოციქულის მოტანილი შარიათის გასაგრძელებლად, პირის არჩევა ხალხს თავად არ ძალუძს. ახლა კი ზოგიერთ საკითხს მივაპყროთ ყური.

მოციქული მუჰამედი, უკანასკნელი წინასწარმეტყველია და იგი სხვა რელიგიათა დამამთავრებლად ითვლება. იგი მანამდე არსებულ რელიგიებს აღიარებს, მაგრამ რაკიღა მისი რჯულის კანონები და ნაჩვენები გზა უფრო სრულყოფილია, ჩვენც, ჩვენს რელიგიურ ვალდებულებებს და აღსასრულებელ საქმეთ, მისი მოტანილის მიხედვით წარვმართავთ.

ადამიანი თუკი მიწას, ზეცას, მთებს, ზღვებს, უდაბნოებს და სხვა სხეულებს დააკვირდება, ერთადერთი ღმერთის ერთარსებობას მყისვე დაამოწმებს. როგორც ღმერთი ბრძანებს: “ღმერთმა თავის გარდა, სხვა ღმერთის არ არსებობა დაადასტურა.” (ალი-იმრანი/18)

რწმენის სიმტკიცე, რელიგიური მოძღვრების უმთავრესი საფუძვლების და კანონების ცოდნითაა განსაზღვრული. გამომდინარე აქედან, მუსულმანის რწმენა რელიგიურ მოძღვრებასთან სიახლოვეს (ცოდნას) გულისხმობს ანუ მუსულმანის მრწამსი , მოძღვრების უშუალო ცოდნით უნდა საზრდოობდეს.

რელიგია გასაჭირსა თუ ლხინში, სვებედნიერებასა თუ უბედურებაში, უსასოო საფიქრალსა თუ ცხოვრების იმედსავსე ორომტრიალში ერთმანეთის გვერდით მდგომ და ერთმანეთის შემწე ადამიანთა საზოგადოებას აყალიბებს.

სწავლებათა ერთობლიობა: ღვთის მიერ ისლამის წინასწარმეტყველის მეშვეობით, ადამიანთა ნეტარებასთან შემრწყმელი კანონები და ბრძანებებია.

ღმერთს იმ ადამიანის ხილვა სურს, რომელსაც ღმერთის რისხვა სწადია. 

ვისაც უბედურება და დიდი მწუხარება არ გადაუტანია, ბოლომდე ჭკუადამჯდარი ადამიანი ვერ იქნება. ისევე, როგორც სრულყოფილი ვერ იქნება ექიმი, რომელსაც გამოცდილება არ გააჩნია.